ΤΑ ΓΕΝΝΕΘΛΙΑ ΤΗΣ ΝΕΡΑΙΔΟΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑΣ

Κάθε δάσος έχει παρά πολλές νεραιδοχωρες, μικρές και όμορφες, με τους φτερωτούς μικρούς κατοίκους, τις νεραιδουλες. Έτσι λοιπόν σε ένα μεγάλο δάσος, μιας πολύ μακρινής χωρας, μια από τις νεραιδοχωρες είχε χαρές και πανηγύρια. 

    

Γιόρταζαν τα γενέθλια της νεραιδοπριγκιπισσας. Αν με ρωτάτε τα πόσα χρόνια, ούτε η ίδια δεν ήξερε,γιατί η νεράιδες ζουν για πάντα! Έχαναν τον λογαριασμό!

Στα σύνορα με αυτό το δάσος, υπήρχε ένα χωριό ανθρώπων. Ζούσαν εκεί δυο αδερφάκια, ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι με τους γονείς τους. Τα παιδιά έπαιζαν κάθε μέρα κοντά στο δάσος, και πολλές φορές έμπαιναν και σε αυτό.

 

  Έτσι έγινε και την ημέρα των γενεθλίων της νεραιδοπριγκιπισσας. Παίζοντας, και τρέχοντας, μπήκαν στο δάσος πιο βαθιά, από άλλες φορές. Χωρίς να το καταλάβουν, έφτασαν στην μικρή νεραιδοχωρα. Οι φρουροί που φύλαγαν, είχαν ξαπλώσει κάτω από ένα μεγάλο μανιτάρι, και τους πήρε ο ύπνος.

 

 Έτσι δεν είδαν τα αδερφάκια, που τρύπωσαν στην χώρα τους. Καθώς προχωρουσαν έμπαιναν και πιο βαθιά, έτσι τα βρήκε η νύχτα μακριά από το σπίτι τους. Αγκαλιασμένα και φοβισμένα,  κουλουριάστηκαν, κάτω από ένα δεντρο, και κρατούσαν ακόμα και την ανάσα από τον φόβο που είχαν.

Ξαφνικά βλέπουν στο βάθος, φωτάκια σαν πυγολαμπίδες, να τους πλησιάζουν.

-Τι είναι αυτά τα φωτάκια; ρώτησε το κοριτσάκι.

-Δεν ξέρω αδερφούλα μην μιλάς θα δούμε!

Όλο και πλησίαζαν τα φωτάκια, και αφού ήρθαν πολύ κοντά,είδαν τις νεραιδουλες με τα φαναράκια τους. Έμειναν με το στόμα ανοιχτό, σαν είδαν τα μικρά φτερωτά πλασματάκια, αλλά έπαψαν να φοβούνται γιατί η νεραιδουλες ήταν γελαστές, και φιλικές.

 

-Πως περάσατε από τους φρουρούς παιδάκια, και ήρθατε έως εδώ; 

-Δεν μας σταμάτησε κανένας φρουρός, είπαν με ένα στόμα τα δυο αδέρφια.

-Ξέρετε είστε από τους πολύ λίγους ανθρώπους, που έχουν έρθει στην χώρα μας. Εσείς επειδή είστε παιδιά, και δεν ήρθατε με κακό σκοπό ή από περιέργεια, θα σας επιτρέψουμε να μείνετε για λίγο μαζί μας, στα γενέθλια της πριγκίπισσας μας. Ελάτε λοιπόν να σας δείξουμε την μικρή μας χώρα. Μπροστά οι νεραιδουλες, και πίσω τα αδερφάκια.

 Παντού έβλεπαν νεραιδουλες, να τραγουδούν, να χορεύουν, να πετούν, χαρούμενες πέρα δώθε.

- Να το παλάτι του βασιλιά μας, και της πριγκίπισσας μας είπε μια νεραιδουλα. Τους έδειξε το όμορφο παλατάκι, πάνω σε ένα μεγάλο κατακόκκινο μανιτάρι.

  - Εδώ γύρω γύρω είναι τα σπιτάκια μας, είπε μια άλλη νεραιδουλα, και τους έδειξε τα όμορφα μανιταρόσπιτα, καθαρά και πανέμορφα.

 Παντού νεραιδουλες έτρεχαν για δουλειές, και ετοίμαζαν ότι ήταν απαραίτητο για την γιορτή.

-Για δέστε παιδιά, εδώ ετοιμάζουν οι μάγειροι, τα φαγητά, τα γλυκά, και την τούρτα της πριγκίπισσας

είπε μια νεραιδουλα,και τους εδειξε τους μαγείρους γύρω από ένα μεγάλο καζάνι, να μαγειρεύουν. Άλλοι έτρεχαν πέρα δώθε, με πιάτα, και ποτήρια καθαρά για τους καλεσμένους.

 Σιγά σιγά έφτασαν στο μέρος που είχαν ετοιμάσει για την γιορτή, και εμφανίστηκε η άμαξα της νεραιδοπριγκιπισσας που την έσερναν πουλάκια, και την οδηγούσαν νεραιδουλες. Η άμαξα σταμάτησε και βγήκε η νεραιδοπριγκιπισσα,όμορφη και λαμπερή σαν τον ήλιο.

 Η νεράιδες της εξήγησαν,πως βρέθηκαν εκεί τα δυο αδερφάκια, και εκείνη τα καλοδέχτηκε. Έτσι πέρασαν κάποιες πολύ όμορφες ώρες, τα παιδιά στο νεραιδοβασιλειο. Αφού ευχαρίστησαν την πριγκίπισσα, και τις νεραιδουλες, κάποιες από αυτές τα έβαλαν σε μια βαρκούλα, και από το ποτάμι πέρασαν απέναντι, στο χωριό των ανθρώπων.

 Τα αδερφάκια έφτασαν με ασφάλεια στο σπίτι τους, και αναρωτιούνταν μήπως ήταν όνειρο όλο αυτό η το έζησαν!