Η ΜΙΚΡΗ ΝΕΡΑΙΔΟΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ

Στα μεγάλα τα δάση, υπάρχουν πολλές μικρές νεραιδοχώρες. Μια από αυτές είναι και η νεραιδοχωρα του παραμυθιού μας. Μια φορά λοιπόν και έναν καιρο, σε ένα δάσος μακρινό πράσινο και δροσερό,   ανάμεσα στις μικρές νεραιδοχωρες, ήταν και μια πολύ μικρή, και όμορφη νεραιδοχωρα. Σε αυτήν την μικρή χώρα, βασίλευε ο βασιλιάς με την βασίλισσα του. Είχαν και μια κόρη, όμορφη σαν τον ήλιο και το φεγγάρι.

 Εκτός από πολύ όμορφη, η μικρή πριγκίπισσα είχε και μια χρυσή καρδιά. Ήταν πάντοτε χαρούμενη,και με τις άλλες νεραιδουλες, ήταν όλο γέλια, χορό, και παιχνίδι. Έτσι όμορφα και,  ξέγνοιαστα κυλούσαν οι μέρες, στην μικρή νεραιδοχωρα.

  

 Κάποια μέρα από το διπλανό νεραιδοβασίλειο, το βασιλόπουλο βγήκε να κυνηγήσει, μαζί με τους υποτακτικούς του.

 

 Ένα όμορφο ελάφι τράβηξε την προσοχή του πρίγκιπα. Σήκωσε το τόξο του,αλλά όταν το ελαφακι,  τον κοίταξε το τόξο έφυγε από τα χέρια του. Το λυπήθηκε παρά πολύ! 

 

 Το ελαφακι έτρεξε προς το δάσος, και ο πρίγκιπας το ακολούθησε για να δει που θα πάει. Μπρος το ελαφάκι, πίσω ο νεραιδοπριγκιπας, περπάτησαν αρκετή ώρα. Κάποια στιγμή το ελαφακι χάθηκε από τα μάτια του πρίγκιπα. Κόντευε να νυχτώσει,και ο πρίγκιπας κατάλαβε,ότι έχασε τον δρόμο και τους 

συντρόφους του. Και σαν να μην έφτανε, όλο αυτό άρχισε και μια δυνατή βροχή. 

  

 

 Βρήκε  ένα τεράστιο μανιτάρι, και κουλουριαστηκε, από κάτω για να φυλαχτει από την βροχή. Βράχηκα τόσο πολύ, που από το κρύο και την υγρασία, αισθάνθηκε να τον εγκαταλείπουν οι  δυνάμεις του, και να λιποθυμάει. Η βροχή ελαττώθηκε και κάποια στιγμή σταμάτησε. 

 

 Οι νεραιδούλες σαν σταμάτησε η βροχή, άρχισαν να πηγαίνουν εδώ, και εκεί στο δάσος για διάφορες δουλειές. Μια παρέα από αυτές βλέπουν τον πρίγκιπα, πεσμένο στο χωμα αναίσθητο.   Έτρεξαν κοντά του και, προσπάθησαν να τον συνεφέρουν. Αλλά δεν τα κατάφεραν, και έτσι τον μετέφεραν στο βασίλειο τους. Εκεί η νεραιδοπριγκιπισσα, που ήταν με τις φίλες της, σαν είδε τον πρίγκιπα, φώναξε τον γιατρό του παλατιού. Έτσι όλοι μαζί τον μετέφεραν, στο παλάτι. 

 

  Για πολλές μέρες, ο πρίγκιπας πάλευε για την ζωή του. Η μικρή πριγκίπισσα δεν έφυγε, όλες τις μέρες, από κοντά του. Κάποτε ο πρίγκιπας έγινε καλά, και αγάπησε πολύ την μικρή πριγκίπισσα, όχι μόνο για την ομορφιά της, αλλά και για την καλωσύνη της, και την υπομονή της.

 Ο νεραιδοβασιλιας πατέρας της πριγκίπισσας, έδωσε την ευχή του, όταν ο πρίγκιπας ζήτησε να παντρευτεί την κόρη του.

 

Έτσι έγινε ο γάμος, του νεραιδοπριγκιπα και της νεραιδοπριγκίπισσας. Απέκτησαν τρία, πανέμορφα παιδάκια και έζησαν για πάρα πολλά χρόνια, καλά και ευτυχισμένοι, και εμείς καλύτερα.