Η ΝΑΡΑΙΔΟΧΩΡΑ

Μια φορά κι έναν καιρο σε ένα τόπο μακρινό,μέσα στο δάσος,ζούσε ένας νεραιδοβασιλιας, με την νεραιδοβασιλισσα και τον νεραιδοπριγκιπα. Ήταν ένα ευτυχισμένο ζευγάρι,που καμάρωνε, για τον καλόκαρδο, γενναίο, και όμορφο πρίγκιπα.

  

 Οι υπήκοοι του της νεραιδοχωρας, είχαν τα όμορφα σπιτάκια τους κάτω από τα δέντρα, στο δάσος. Όλη μέρα πετούσαν από δεντρο, σε δεντρο, ευτυχισμένοι και χαρούμενοι. Ανάμεσα στις νεραιδουλες

της νεραιδοχώρας, ήταν και μια πολύ όμορφη νεραιδουλα, ίσως να ήταν και η ομορφότερη από όλες τις άλλες.

 

 Ο βασιλιάς είχε έναν συμβουλάτορα, ο οποίος είχε μια κόρη. Την κόρη του αυτή, ήθελε να την παντρέψει, με τον πρίγκιπα. Αυτός επίσης γνώριζε και την τέχνη της μαγείας . Δεν φημίζονταν ο  συμβουλάτορες αυτός, για την καλοσύνη του, αλλά ήταν πολύ κακός.

 Το πριγκιπόπουλο μια μέρα, κάνοντας τον περίπατο του, και πετώντας από δεντρο σε δεντρο, έφτασε στο σπιτάκι της όμορφης νεραιδουλας. Έκανε ζέστη πολύ, παρόλο που τα δέντρα, με την σκιά τους, την έκανα πιο υποφερτή. Ο νεραιδοπριγκιπας χτύπησε την πόρτα, και όταν του άνοιξε, η νεραιδουλα,ζήτησε λίγο νερό για να πιει.

 Εκείνη έφερε ένα λουλούδι, που στα πέταλα του, ήταν οι πρωινές δροσοσταλίδες. Έτσι ο πρίγκιπας και ξεδίψασε. Μαγεμένος από την ομορφιά της μικρής νεράιδας, γύρισε πίσω στο παλάτι,σκέφτοντας

την νεραιδουλα συνεχώς. Μα και η νεραιδουλα σκεφτόταν, συνεχώς τον πρίγκιπα.

 

 Μια μέρα ο πατέρας του, του έκανε κουβέντα για την κόρη του συμβουλάτορα του. Πως θα του φαινόταν να την παντρευτεί; Ο πρίγκιπας όμως,στο μυαλό και στην καρδιά του, είχε την μικρή νεραιδουλα, και αρνήθηκε ευγενικά. Εξήγησε στον πατέρα του, τον λόγο για τον οποίο αρνήθηκε.

Ο πατέρας του είπε πως θα έπρεπε, να το σκεφτεί καλύτερα. 

 Ο συμβουλάτορας κατάλαβε, πως ο πρίγκιπας δεν πρόκειται, να παντρευτεί την κόρη του. Είχε βλέπεται κρυφακούσει την συζήτηση του βασιλιά με τον πρίγκιπα. Από εκείνη την στιγμή  σκεφτόταν, πως να εκδικηθεί. Γνωρίζοντας την τέχνη της μαγείας δεν ήταν πολύ δύσκολο για αυτόν.

Όλη την νύχτα κάνει το μαγικό φίλτρο και το ρίχνει κρυφά, το πρωί στο φαγητό του πρίγκιπα.

   Με αυτό το μαγικό φίλτρο,ο πρίγκιπας θα ξεχνούσε την μικρή νεράιδα, και θα παντρεύονταν την κόρη του συμβουλάτορα. Η νεραιδουλα είχε και εκείνη συμπαθήσει, πολύ τον πριγκιπα,και όταν είδε ότι ο πρίγκιπας δεν την θυμάται, σκέφτηκε πως πρέπει κάτι να κάνει να τον βοηθήσει. Στο βάθος του δάσους, κάτω από ένα τεράστιο μανιτάρι, ήταν το σπιτάκι ενός σοφού ξωτικό. Ήταν καλό ξωτικό, και με την σοφια του, βοηθούσε όλους που του την ζητούσαν.

 Έτσι η νεραιδουλα, ζήτησε από το ξωτικο να βοηθήσει τον πρίγκιπα. Το ξωτικό από τα λεγόμενα της

νεραιδουλας, και γνωρίζοντας τον κακό συμβουλάτορα, κατάλαβε τι ακριβώς έκανε ο κακός αυτός άνθρωπος. 

« θα σε βοηθήσω» της είπε « σε αυτό το μπουκαλάκι είναι το αντίδοτο, πο πρέπει ο πρίγκιπας να πιει. Η νεραιδουλα ευχαρίστησε, το σοφό και καλό ξωτικό, πήρε το μπουκαλάκι, και έφυγε. Έχοντας το φίλτρο περίμενε τον πρίγκιπα για τον καθημερινό περίπατο του. Το πρωί ο νεραιδοπρίγκιπας, πέρασε έξω από το σπίτι της νεράιδας, και εκείνη του πρόσφερε, το λουλούδι με τις δροσοσταλίδες ανακατεμένες με το μαγικό φίλτρο.

 Ο πρίγκιπας αμέσως σαν το ήπιε, το πέπλο της λησμονιάς, που είχε απλωθεί στο μυαλό του έφυγε, και θυμήθηκε την νεραιδουλα. Της είπε πως θέλει να πάει μαζί του στο παλάτι, και να την παντρευτεί. Η νεραιδουλα δέχτηκε με χαρά. Ο κακός δε συμβουλατορας έσκασε από το κακό του, που η κόρη του δεν θα παντρεύονταν τον πρίγκιπα. Η νεραιδουλα,και ο νεραιδοπριγκιπας, έζησαν πολλά και ευτυχισμένα χρόνια, και εμείς καλύτερα.